Νίκος Ιωάννου Τσιαντής (1898-1999)

Νίκος Ιωάννου Τσιαντής (1898-15.3.1999)

Δάσκαλος

Απομνημονεύματα

(''Γράφω εις ηλικίαν ογδοήκοντα ετών''):

............[Αυτόπτης μάρτυς]

Πήρα την απόφασιν να πάω γιά δάσκαλος. 'Εδωσα εξετάσεις στο 3/τάξιο Διδασκαλείο Λαμίας. Από τους συμμαθητές μου έδωσε ένας Ζαφειρόπουλος από τον Προυσό. Επέτυχον. Στην εγγραφή μου έφερε αντιρρήσεις ο Διευθυντής, γιατί με το πιστοποιητικόν ηλικίας δεν συνεπλήρωνα το 15ο έτος της ηλικίας. Του υπεσχέθην να προσκομίσω άλλο να δικαιολογείται το έτος ηλικίας. Με ενέγραψεν και δεν με ξαναενόχλησε.

Τώρα στη Λαμία στην αρχή έμεινα μαζί με τον Ζαφειρόπουλον σε ένα Γουρνάν ταβερινάρη από το Μικρό Χωριό. Σε λίγο διάστημα ήρθε για μετεκπαίδευση ο υποδιδάσκαλος τότε του χωριού μας Γεώργιος Δουλαβέρης.

Συναντηθήκαμε και συμφωνήσαμε. Ενοικιάσαμε μαζί δωμάτιο και από τότε μείναμε μαζί όλα τα χρόνια της φοιτήσεως. Περάσαμε χρόνια ευχάριστα, είμασταν φίλοι αχώριστοι, το υπόδειγμα της τάξεως. Τάξη σε όλα, συμπεριφορά, μελέτη, διάβασμα. Οι καθηγηταί μας αγαπούσαν και ιδιαιτέρως ο Διευθυντής κ. Δημ. Μωραίτης.

Ο Δουλαβέρης εξησκημένος στην ταχυδακτυλουργία [από την Αμερική] τους διασκέδαζε. Εγώ βοηθός του. Το μαγικό ραβδί έκανε θαύματα. Προσκλήσεις σε γιορτές, διασκεδάσεις. Οι  Διόσκουροι μας ονόμαζαν . Έτσι περάσαμε τα χρόνια.

Στη Λαμία πηγαίναμε με τα πόδια. Πορεία 24 ώρες, ξενύχτια στα χάνια, στον ώμο το σακκούλι με το ψωμί. Μέσα συγκοινωνίας δεν υπήρχαν, τα κάρρα έκαναν τη συγκοινωνία Καρπενησιού.

Το Ιούνιο του 1919 τελειώσαμε ικανοποιημένοι γιατί πήραμε το πτυχίο με ά ρ ι σ τ α. Επιστρέψαμε τοσ χωριό. Ο Δουλαβέρης στην οργανική του θέση στο χωριό, εγώ διωρίστηκα κατά Σεπτέμβριον μήνα στην Ανδράνοβα [Ασπρόπυργον].

Αρχίζει πλέον η σταδιοδρομία. Το σχολείον πληθωρικόν, ο Επιθεωρητής με υποχρεώνει να κάμω και την 5ην τάξιν. Κούρασις. Υπό τα δυσκόλους αυτάς συνθήκας ειργάσθην επί 2 έτη.

Το Οκτώβριο του 1922 εκλήθην να υπηρετήσω την Στρατιωτικήν μου θητεία.

Κατετάγην εις το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων Λαμίας. Μείναμε στους στρατώνες. Εκπαίδευση λίγες μέρες στην οπλασκία. Μας μετέφεραν στη Χαλκίδα, μας έβαλαν σ' ένα παλιοκάραβο ''το Αιγαίον''- χίλιοι περίπου άνδρες- έδωσαν ξηράν τροφοδοσίαν για 4 μέρες, και απέπλευσε δια Μ. Ασίαν.

Επιλογή κειμένου: Κώστας Ν. Τσιαντής