Ἦχος β'
Δεῦτε λαοί, ᾄσωμεν ᾆσμα Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῷ διελόντι
θάλασσαν, καὶ ὁδηγήσαντι, τὸν λαὸν
ὃν ἀνῆκε, δουλείας Αἰγυπτίων, ὅτι δεδόξασται».
Δεῦτε πιστοί, Πνεύματι θείῳ γηθόμενοι, τὴν
ἐξ ἀκάρπου σήμερον, ἐπιδημήσασαν,
εἰς βροτῶν σωτηρίαν, ἀειπάρθενον
Κόρην, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Χαῖρε σεμνή, Μήτηρ καὶ δούλη Χριστοῦ τοῦ
Θεοῦ, ἡ τῆς ἀρχαίας πρόξενος,
μακαριότητος, τῶν ἀνθρώπων τῷ γένει,
σὲ πάντες ἐπαξίως, ὕμνοις δοξάζομεν.
Ἡ τῆς ζωῆς, τίκτεται σήμερον γέφυρα,
δι' ἧς βροτοὶ ἀνάκλησιν, τῆς καταπτώσεως,
τῆς εἰς ᾍδου εὑρόντες, Χριστὸν τὸν
ζωοδότην, ὕμνοις δοξάζουσιν.
θάλασσαν, καὶ ὁδηγήσαντι, τὸν λαὸν
ὃν ἀνῆκε, δουλείας Αἰγυπτίων, ὅτι δεδόξασται».
Δεῦτε πιστοί, Πνεύματι θείῳ γηθόμενοι, τὴν
ἐξ ἀκάρπου σήμερον, ἐπιδημήσασαν,
εἰς βροτῶν σωτηρίαν, ἀειπάρθενον
Κόρην, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Χαῖρε σεμνή, Μήτηρ καὶ δούλη Χριστοῦ τοῦ
Θεοῦ, ἡ τῆς ἀρχαίας πρόξενος,
μακαριότητος, τῶν ἀνθρώπων τῷ γένει,
σὲ πάντες ἐπαξίως, ὕμνοις δοξάζομεν.
Ἡ τῆς ζωῆς, τίκτεται σήμερον γέφυρα,
δι' ἧς βροτοὶ ἀνάκλησιν, τῆς καταπτώσεως,
τῆς εἰς ᾍδου εὑρόντες, Χριστὸν τὸν
ζωοδότην, ὕμνοις δοξάζουσιν.
Ἦχος πλ. δ'
Χορευέτω πᾶσα κτίσις,
εὐφραινέσθω καὶ Δαυΐδ, ὅτι ἐκ φυλῆς
αὐτοῦ, καὶ ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ,
προῆλθε ῥάβδος, ἄνθος φέρουσα τὸν
Κύριον, καὶ λυτρωτὴν τοῦ παντός.
Ἡ Ἁγία τῶν Ἁγίων, ἐν ἁγίῳ ἱερῷ βρέφος
ἀνατίθεται, ἀνατραφῆναι ἐκ χειρὸς
Ἀγγέλου· πάντες οὖν πιστῶς συνεορτάσωμεν,
ἐν τῇ γεννήσει αὐτῆς.
Στεῖρα ἄγονος ἡ Ἄννα, ἀλλ' οὐκ ἄτεκνος Θεῷ·
ἤδη γὰρ προώριστο, ἐκ γενεῶν ἁγνῆς
Παρθένου Μήτηρ· ὅθεν ὁ τῆς κτίσεως
ἐβλάστησε, Κτίστης ἐν δούλου μορφῇ.
Σὲ τὴν ἄσπιλον ἀμνάδα, τὴν τὸ ἔριον
Χριστῷ, μόνην ἐκ κοιλίας σου
προσαγαγοῦσαν, τὴν ἡμῶν οὐσίαν,
πάντες ἐκ τῆς Ἄννης τικτομένην σε,
ὕμνοις γεραίρομεν.
Δόξα...
Τρία ἄναρχα δοξάζω, τρία ἅγια ὑμνῶ, τρία
συναΐδια, ἐν οὐσιότητι μιᾷ κηρύττω·
εἷς γὰρ ἐν Πατρὶ Υἱῷ καὶ Πνεύματι,
δοξολογεῖται Θεός.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον
Τὶς ἑώρακε παιδίον, ὃ οὐκ ἔσπειρε πατήρ,
γάλακτι τρεφόμενον; ἢ ποῦ τεθέαται
παρθένος Μήτηρ; Ὄντως ὑπὲρ ἔννοιαν
ἀμφότερα, Θεογεννῆτορ ἁγνή.
εὐφραινέσθω καὶ Δαυΐδ, ὅτι ἐκ φυλῆς
αὐτοῦ, καὶ ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ,
προῆλθε ῥάβδος, ἄνθος φέρουσα τὸν
Κύριον, καὶ λυτρωτὴν τοῦ παντός.
Ἡ Ἁγία τῶν Ἁγίων, ἐν ἁγίῳ ἱερῷ βρέφος
ἀνατίθεται, ἀνατραφῆναι ἐκ χειρὸς
Ἀγγέλου· πάντες οὖν πιστῶς συνεορτάσωμεν,
ἐν τῇ γεννήσει αὐτῆς.
Στεῖρα ἄγονος ἡ Ἄννα, ἀλλ' οὐκ ἄτεκνος Θεῷ·
ἤδη γὰρ προώριστο, ἐκ γενεῶν ἁγνῆς
Παρθένου Μήτηρ· ὅθεν ὁ τῆς κτίσεως
ἐβλάστησε, Κτίστης ἐν δούλου μορφῇ.
Σὲ τὴν ἄσπιλον ἀμνάδα, τὴν τὸ ἔριον
Χριστῷ, μόνην ἐκ κοιλίας σου
προσαγαγοῦσαν, τὴν ἡμῶν οὐσίαν,
πάντες ἐκ τῆς Ἄννης τικτομένην σε,
ὕμνοις γεραίρομεν.
Δόξα...
Τρία ἄναρχα δοξάζω, τρία ἅγια ὑμνῶ, τρία
συναΐδια, ἐν οὐσιότητι μιᾷ κηρύττω·
εἷς γὰρ ἐν Πατρὶ Υἱῷ καὶ Πνεύματι,
δοξολογεῖται Θεός.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον
Τὶς ἑώρακε παιδίον, ὃ οὐκ ἔσπειρε πατήρ,
γάλακτι τρεφόμενον; ἢ ποῦ τεθέαται
παρθένος Μήτηρ; Ὄντως ὑπὲρ ἔννοιαν
ἀμφότερα, Θεογεννῆτορ ἁγνή.
Ἦχος β'
«Ἡ τὸν πρὸ ἡλίου φωστῆρα, τὸν Θεὸν
ἐξανατείλαντα, σωματικῶς ἡμῖν
ἐπιδημήσαντα, ἐκ λαγόνων παρθενικῶν,
ἀφράστως σωματώσασα, εὐλογημένη
πάναγνε, σὲ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».
Ὁ τοῖς ἀπειθοῦσι λαοῖς, ἐξ ἀκροτόμου
βλύσας νάματα, τοῖς εὐπειθοῦσιν
ἔθνεσι χαρίζεται, ἐκ λαγόνων στειρωτικῶν,
καρπὸν εἰς εὐφροσύνην ἡμῖν, σὲ
Θεομῆτορ ἄχραντε, ἣν ἐπαξίως μεγαλύνομεν.
Τὴν τῆς ἀποτόμου ἀρχαίας, ἀναιρέτιν
ἀποφάσεως, καὶ τῆς Προμήτορος τὴν
ἐπανόρθωσιν, τὴν τοῦ γένους τῆς πρὸς
Θεὸν αἰτίαν οἰκειώσεως, τὴν πρὸς
τὸν Κτίστην γέφυραν, σὲ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.
«Ἡ τὸν πρὸ ἡλίου φωστῆρα, τὸν Θεὸν
ἐξανατείλαντα, σωματικῶς ἡμῖν
ἐπιδημήσαντα, ἐκ λαγόνων παρθενικῶν,
ἀφράστως σωματώσασα, εὐλογημένη
πάναγνε, σὲ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».
Ὁ τοῖς ἀπειθοῦσι λαοῖς, ἐξ ἀκροτόμου
βλύσας νάματα, τοῖς εὐπειθοῦσιν
ἔθνεσι χαρίζεται, ἐκ λαγόνων στειρωτικῶν,
καρπὸν εἰς εὐφροσύνην ἡμῖν, σὲ
Θεομῆτορ ἄχραντε, ἣν ἐπαξίως μεγαλύνομεν.
Τὴν τῆς ἀποτόμου ἀρχαίας, ἀναιρέτιν
ἀποφάσεως, καὶ τῆς Προμήτορος τὴν
ἐπανόρθωσιν, τὴν τοῦ γένους τῆς πρὸς
Θεὸν αἰτίαν οἰκειώσεως, τὴν πρὸς
τὸν Κτίστην γέφυραν, σὲ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.
Ἦχος πλ. δ'
Ἐπάξιον Θεομῆτορ τῆς σῆς ἁγνείας, τὸν τόκον
ἐκληρώσω δι᾿ ἐπαγγελίας· τῇ ποτὲ
γὰρ ἀκάρπῳ, θεόβλαστος καρπὸς ἐδόθης·
διὸ σε πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς, ἀπαύστως
μακαρίζομεν.
Πεπλήρωται τοῦ βοῶντος ἡ προφητεία, φησὶ γάρ·
Ἀναστήσω σκηνὴν τὴν πεπτωκυῖαν, τοῦ
ἱεροῦ Δαυΐδ, ἐν σοί, Ἄχραντε
προτυπωθεῖσαν, δι᾿ ἧς ὁ σύμπας τῶν
ἀνθρώπων χοῦς, εἰς σῶμα ἀνεπλάσθη Θεῷ.
Τὰ σπάργανα προσκυνοῦμέν σου Θεοτόκε,
δοξάζομεν τὸν δόντα καρπὸν τῇ πρώην
στείρᾳ, καὶ ἀνοίξαντα μήτραν, τὴν
ἄγονον ἐκ παραδόξου· ποιεῖ γὰρ πάντα
ὅσα βούλεται, Θεὸς ὢν παντεξούσιος.
Ἐβλάστησας νυμφοτόκε Ἄννα θεόφρον, ἐκ μήτρας
παρ᾽ ἐλπίδα, καὶ ἐξ ἐπαγγελίας,
παρθενόφυτον ἄνθος, θεόβλαστον ἁγνείας
κάλλος· διὸ σε πάντες μακαρίζομεν,
ὡς ῥίζαν τῆς ζωῆς ἡμῶν.
Δόξα...
Ἀλλότριον τοῖς ἀνόμοις ἐστὶ δοξάζειν, τὴν
ἄναρχον Τριάδα, Πατέρα καὶ Υἱόν τε,
καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν ἄκτιστον
παγκρατορίαν, δι᾿ ἧς ὁ σύμπας κόσμος
ἥδρασται, τῷ νεύματι τοῦ κράτους αὐτῆς.
Καὶ νῦν... Θεοτοκίον
Ἐχώρησας ἐν γαστρί σου Παρθενομῆτορ, τὸν ἕνα
τῆς Τριάδος Χριστὸν τὸν Βασιλέα, ὃν
ὑμνεῖ πᾶσα κτίσις, καὶ τρέμουσιν οἱ
ἄνω θρόνοι· αὐτὸν δυσώπει πανσεβάσμιε,
σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
