Γράφει η Ζωή Δικταίου
Φίλες και φίλοι, «μη με λησμόνει», μια φωνή είναι για να θυμηθούμε πως κάθε άνθρωπος
είναι μοναδικός και έχει δικαίωμα σε μια ίση πρόσβαση στην ίδια τη ζωή. Ο αυτισμός
μας αφορά όλους. Είναι συνηθισμένο να νομίζουμε πως γνωρίζουμε τις ανάγκες των
άλλων, και ας έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Όσο το διαφορετικό μας δημιουργεί φόβο, καμιά
ανάγκη του άλλου δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αληθινά και βαθιά. H ευαισθησία,
η προσφορά, η κατανόηση, η αγάπη δεν έχουν στεγανά. Καμιά φορά επεμβαίνουμε να
συμβουλεύσουμε, να διδάξουμε, να κάνουμε κήρυγμα, γιατί αυτό συντηρεί την εικόνα μας.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ αν εξαπατάμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τον άλλο με τέτοιες
συμπεριφορές; Ίσως αν κάναμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, μικρές ανθρώπινες
καθημερινές πράξεις αποδοχής, καλοσύνης, αγάπης, ίσως τότε να φτιάχναμε έναν
καλύτερο κόσμο. Συνέχεια ΕΔΩ
