Ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῆς φύσεως ἡ παρεμβολὴ τῆς ἱστορίας εἶναι μία ἀσχήμια. Ἐπειδὴ ὁ,τιδήποτε ὡραῖο ἔγινε ἐπληρώθηκε μὲ τόσο αἷμα, ποὺ ἀμαυρώνει τὴ λάμψη του. Εὐτυχῶς ποὺ οἱ ἄνθρωποι λησμονοῦν. Ἂν ἦταν νὰ διατηροῦνται οἱ πικρὲς μνῆμες ὅλων τῶν γενεῶν, ἡ ἀπελπισία θὰ ἦταν μόνιμο ψυχικὸ καθεστώς.
Χρῆστος Μαλεβίτσης / Τὰ Μῆλα τῶν Ἐσπερίδων
