Πνεύμα της Ειρήνης
να δυναμώσουν το ευθυβολο πεταγμά τους...
μήπως κι ανταμώσουν τον σκεπτόμενο άνθρωπο
μες στα ρημαγμενα απομεινάρια
του πολιτισμού της τεχνητής νοημοσύνης...
Κοίταξαν περιφρονητικά τα συντρίμμια
του θυμωμένου πολέμου της ντροπής
κι έκλεισαν τα δακρυσμένα μάτια τους...
σαν είδαν τα ρακένδυτα παιδιά
με το χέρι στο στόμα
να βυζαινουν ακόμα την ραγισμένη τους ζωή...
ζητώντας τη θαλπωρή
απ' ένα πιάτο ζεστό φαί...
μπροστά στους άκαμπτους βασανιστές τους...
Δεν έχει τέλος η α-νοησία.
Δεν εχει τέλος ο πόλεμος των αντανακλάσεων της βαρβαρότητας....
Δεν εχει τέλος ο ξεπεσμός του φρικτού
κτητικού όντος
που όλα τα δεινά τα προκαλεί αδιάφορα
κι ύστερα επαιρεται για τις νίκες του
αυτοθαυμαζοντας το σαρκαστικό προσωπείο του...
Πως να σταθείς ευθυτενώς στο αέρινο πεταγμά σου, αγνό περιστέρι μου;
Η μοίρα των σκοτεινών μαχών
δεν επιτρέπει ούτε σε σένα
να διαβείς μες τις περιπλανόμενες οβίδες
που σκορπούν τον φόβο κι ένα διαλυμένο παρόν...
Μη χαθείς, όμως... Πνεύμα της λευτεριάς...
Άγιο Πνεύμα της Ειρήνης!
Σκόρπισε τα ολόλευκα σεπτά σου φτερουγίσματα
στα βάθη της κοιμωμένης συνείδησης
και χάρισε χαμόγελα στις ψυχές που πονάνε
κάτω απ το φάσμα του αδηφάγου αδικου...
Μετουσίωσε το σκότος ...
Διαμοίρασε και άπλωσε το αέναο Φως...
Έλα ... και δράσε!
(c) Στέλλα Τεργιακή
Πνευμ.δικ.κατοχυρωμένα
Δεν εχει τέλος η βαρβαρότητα, Αγαπημένοι μου φίλοι...
Πόσο ακόμα ο άνθρωπος θα αδιαφορεί για τον άνθρωπο και θα τον εκτελεί, ανηλεώς....
Δεν έχω λόγια...
Τρομάζει κανεις, απ' την ψυχραιμία με την οποία σκοτώνουν τη ζωή...
Ως πότε;;
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
